Natuurlijk wel. Ondanks de vele lichaamswerk sessies, de vele verbonden ademsessies, het innerlijk kind-werk blijf ik ook nog steeds opruimen.
We maken allemaal dingen in ons leven mee en ervaren we (dagelijkse) spanning. Alleen is het nu wel heel fijn dat ik tools in handen heb. Met BRTT ontlaad ik opgebouwde spierspanning. Daarmee en met de ontspannen ademtechnieken kalmeer ik mijn zenuwstelsel. Ik zorg goed voor mezelf, zowel geestelijk als lichamelijk (m’n yoga klas is me heilig). En af en toe een intense verbonden ademsessie zie ik echt als een APK’tje.
Ik weet inmiddels wat mijn lijf nodig heeft en ben veerkrachtiger geworden. Maar geloof me, dat wil niet zeggen dat ik geen stroopdagen heb, momenten dat mijn lijf me van alles laat voelen zodat ik de vertraging in moet. Maar ook het op een nóg diepere laag doorvoelen van mijn angsten of onzekerheden of getriggerd worden in een oud stuk waar ik blijkbaar weer aandacht aan mag schenken. Het zijn juist die momenten waar de kans wordt geboden de verbinding met jezelf te maken. Voelen, voelen, voelen en openstaan voor alles wat zich aandient dat is denk ik een belangrijke.
En is dit niet ook gewoon het leven? Het ervaren van zowel de lichte als de donkere stukken in jezelf? Dit is juist precies wat ons mens maakt, hoe we het leven ervaren.
Naar binnen keren, pellen, ont-wikkelen, groeien, het proces vertrouwen. Leven voorbij je oordelen, voorbij je angsten en beperkende overtuigingen. Zodat je uiteindelijk de beste versie van jezelf wordt. Een on-going proces en voor mij ook nog steeds work in progress.
Liefs
