Mijn Verhaal

Rond mijn 28e kreeg ik een burn-out, een maagzweer en ontwikkelde langdurige hyperventilatie. Dat was in een periode dat ik volledig werd opgeslokt door mijn werk, waar mijn perfectionisme en please-gedrag me uiteindelijk de das om deed. Ik nam rust, las boeken, luisterde naar spirituele leraren, ging naar de psycholoog, heelde mijn verleden (dacht ik) en krabbelde er uit. Ik werd zwanger en al mijn focus ging uit naar mijn jonge gezin. Mijn intense vermoeidheid bleef, dus hield ik een jarenlange zoektocht om mijn energiepeil weer op niveau te krijgen. Mijn maagproblemen onderdrukte ik 20 jaar lang met medicatie. Echter, ik zocht alles buiten mezelf. Ik leerde leven met spanning en een diep verdriet in mijn lichaam die ik niet kon plaatsen.

Op mijn 49e volgde een 2e burn-out. Ik snapte het niet, ik die alles zo goed voor elkaar had? Een baan, een uitbundig leven, een prachtig gezin… Maar vanuit een diep weten wist ik, het roer moest om. Nu. Ik was vastbesloten om de volledige verantwoording te nemen voor wat me nu overkwam.

Op dat moment kwam in aanraking met het plantmedicijn Ayahuasca. Zij liet mij in een mooie maar intense reis veel ‘vergeten’ jeugdtrauma zien. Onverwerkt en vastgezet verdriet, heel veel eenzaamheid. Maar ook de liefde voor mijn innerlijk kind. Liefde die ik al zolang niet meer voor mezelf had gevoeld. Ik voelde emoties die ik jarenlang had verstopt. En ze liet me ademen, mijn longen vol, keer op keer. Ik verbaasde me om de hoeveelheid zuurstof die ineens in mijn longen paste. En bij elke uitademing liet ik los… Ze liet me voelen hoe ik mijn borstkas had verkrampt. Niet volledig ademde, en dus niet volledig leefde.

Vanaf dat moment begon mijn reis pas echt. Mijn lichaam werkte nog steeds niet mee. Zowel Cranio Sacraal Therapie, meditatie als Yin Yoga brachten mij weer in contact met mijn lichaam.

Ik ontdekte dat ik al jaren ongelukkig op mijn werk was. Dat ik uit mijn hoofd leefde, ik was het contact met mijn lichaam volledig kwijt. Kortom, ik voelde niet.

Mijn lichaam werd mijn tempel. Ik voedde en verzorgde haar met liefde. Ik had haar te lang verwaarloosd. Ik zakte vanuit mijn hoofd naar mijn hart. Ik heelde mezelf. Door omstandigheden mocht ik mijn werk na 31 jaar loslaten. Het universum had duidelijk iets voor mij in petto.

En ik ging ademen, veel ademen. Dit voelde voor mij als verlossing. Elke sessie liet ik een stukje meer vastgezette emotie uit mijn lichaam los, van verdriet tot frustratie, van fysieke pijn tot woede. En ik ontdekte dat je trauma in je hoofd wel ‘opgelost’ kunt hebben, maar je lichaam niets vergeet. En dat alle signaaltjes die je van je lichaam krijgt, daar zijn om jou te helpen weer je authentieke jij te worden.

Ik ontdekte mijn patronen van controle, van pleasen en van het mijn hele leven verstoppen, mezelf niet zien, geen nee durven zeggen. Een heftig proces, waarbij ik vele angsten heb aangekeken. Ik ging voelen wat ik nodig had, luisterde en handelde daar naar. En hoewel ik soms tegengas kreeg, vervolgde ik mijn pad, van binnenuit. Ik kon ook niet meer anders. Er was geen weg meer terug.

Door cursussen kreeg ik inzicht in de oorzaken van stress, leerde de symptomen te herkennen en om te gaan met stress-gerelateerde problemen. Ook leerde ik om mijn innerlijk kind te ontmoeten en te helen.

Toen ik de training Breathwork & Trauma Release en de Ademcoach opleiding tegenkwam was er voor mij geen twijfel. Moeder Ayahuasca had mij niet voor niets de kracht van de adem laten voelen. Dit had ik voor mijn eigen proces nodig, maar onderweg ontstond ook een verlangen. Een verlangen anderen bij te staan bij dit proces. Door hen op een liefdevolle maar krachtige manier eraan te herinneren wie ze zijn, voorbij alle beperkende overtuigingen, trauma’s en verhalen. Daar word ik gelukkig van, ik gun dit proces van thuiskomen iedereen.

Liefs, Linda