Vanuit je familielijn kan trauma (maar ook overtuigingen, regels en tradities) door de generaties heen worden doorgegeven.
Over vroegere gebeurtenissen die onze (voor)ouders meemaakten – denk aan het op jonge leeftijd verliezen van een ouder of een broertje/zusje, een scheiding, zelfmoord, oorlogstrauma – werd vaak niet gesproken. Het was te pijnlijk. En zo werd de (voor)ouder door de onverwerkte en onderdrukte pijn emotioneel onbeschikbaar, leefde vanuit een overlevingsmechanisme.
Als dit trauma niet is uitgewerkt kan dit worden doorgegeven aan de volgende generatie. We zijn dan niet meer vanuit de liefdesstroom verbonden, maar vanuit een thema. Zo nemen we deze blokkering mee ons eigen leven in, en geven we dit onbewust door aan onze kinderen. Op deze manier draagt de hele familie de last.
In het leven herkennen we op een bepaald moment onze eigen patronen, lopen we tegen dezelfde problematiek aan, laten onze kinderen laten bepaald gedrag zien (kinderen zijn vaak de beste spiegels) en zijn er misschien problemen in de familie die maar niet opgelost lijken te worden.
Op het moment dat we de verantwoordelijkheid voor onszelf nemen en aan de slag gaan met waar wij in het leven tegenaan lopen, kan het verdriet, het gemis, het verlies (het thema komt in jouw leven dan terug, weliswaar in een andere gedaante) verwerkt worden. Het doorgeven van het familie trauma stopt dan bij ons.
Als je jezelf herkent in deze post; er is heel veel over generationeel trauma te vinden.
Ademwerk zou je kunnen helpen om in contact te komen met de energie in je lichaam, en kun je emoties, sensaties, overtuigingen, herinneringen, dus ook familie trauma’s, ervaren. Je maakt namelijk contact met je onderbewustzijn en daar is veel meer opgeslagen dan je je kunt voorstellen. Het verhaal erachter hoef je niet te kennen, het zijn de emoties en gevoelens die nog gevoeld en verwerkt willen worden.
~Linda🌸